من زندگی مینیمال را «ساده‌زیستی» ترجمه کرده‌ام. البته شاید پیش‌فرض ما از این واژه کمی گمراه‌کننده باشد و هرکسی (حتی آن‌هایی که به دنبال مصرف‌گرایی نیستند) را از این سبک زندگی دور کند. احتمالاً وقتی زندگی ساده در ذهنمان شکل می‌گیرد، مکانی محقر در تصوراتمان پدیدار می‌شود که امکانات مناسبی ندارد و تنها برای برآورده کردن نیازهای اولیه ساخته‌شده است....
ما به آینده‌ای قدم می‌گذاریم که طبق شواهد، بیشتر شغل‌های فعلی توسط ربات‌ها انجام خواهد شد. بر این اساس، کارهای محدودی برای انسان‌ها می‌ماند و با روند روبه رشد جمعیت این شرایط هم نگران‌کننده است....
شاید بدون درنگ پاسخ به‌عنوان مقاله این باشد که خودمان مانع اصلی هستیم و وقتی می‌گوییم خودمان، منظور نوع رویکردمان به زندگی است. اینکه چطور به تغییر و آنچه مقابلمان است توجه می‌کنیم و در مواقع نیاز، ادامه می‌دهیم یا جهت عوض می‌کنیم....
هرروز گزینه‌های بسیاری برای انتخاب، مقابلمان گذاشته می‌شود. گاهی آن‌قدر انتخاب میان تنوع بی‌انتها، سخت می‌شود که یادگیری مهارت انتخاب یا حرفه‌ای انتخاب کردن، تبدیل به یکی از لازمه‌های زندگی می‌شود....
برای من هم کم پیش نیامده که وارد بحثی شوم که انتخاب نکرده باشم. بگومگوهای تکراری، دفاع از عقیده‌های شخصی و باور به درست بودنشان یا حتی مخالفت صرف با دیدگاه تو. دلایل این‌چنینی که لذت گفت‌وگو را از بین می‌برد. البته گاهی (و به انتخاب شخصی) این بحث‌های می‌تواند دلیل بر استحکام رابطه شود و البته آغازگر گفت‌وگوی شیرین دیگری شود....
