حتماً این جملهٔ معروف را شنیده‌ای که می‌گوید، «برای دوست داشتن دیگری، باید اول خودت را دوست داشته باشی.» فکر می‌کنی چرا این‌طور است؟ به نظرم چون دوست داشتن مانند سایر توانایی‌های فردی، یک مهارت است و شروع آن از طریق تمرین شخصی است. یعنی تا زمانی که توانایی دوست داشتن خودت را نداشته باشی، نمی‌توانی دیگری را دوست داشته باشی. بگذار مثالی بزنم...
غم گذشته و نگرانی از آینده، دو مانعی است که دلیل لذت نبردن از حال می‌شود. شاید تعدادی از ما، همان‌هایی که همین لحظه در حال خواندن این نوشته هستیم، یاد گذشته‌ای ناخوشایند باشیم و در فکر اینکه کاش راهی برای حذف آن وجود داشت. چرا می‌خواهیم...
هرروز که می‌گذرد، بیشتر متقاعد می‌شوم که زندگی ما سراسر انتخاب است. از انتخاب‌های پایه و اساسی که زندگی را به‌جای زندگانی برمی‌گزینیم تا اینکه چه خوریم و چه پوشیم. به نظرم این گفته کاملاً درست است که ما نتیجهٔ انتخاب‌های خودمان هستیم. از جایی که مسئولیت انتخاب‌های خود را به عهده می‌گیریم و دیگر خانواده و اطرافیان برایمان تصمیم نمی‌گیرند، به‌اصطلاح خود «مصلحت»...
متوجه هستم که این‌ها همگی تنوع نوشتاری یک واژه باشد اما بااینکه حتی ازنظر نگارش صحیح ویراستاری، یکی از آن‌ها صحیح(تر) است، اما به نظرم مفهوم تنها یکی از آن‌ها به مفهوم واقعی تعامل سازنده میان افراد مرتبط است. یعنی چه؟ زبان بخش جدانشدنی از فرهنگ هر کشور است. زبان نیز از گویش و نوشتارهای مختلف تشکیل‌شده است. در انتها بخش مهمی از فرهنگ...
وابستگی؛ بیشتر ما بیش ازآنچه بدانیم، وابسته هستیم. به‌وسیله‌ای، به شخصی یا حتی به یک باور خود. شاید بپرسی مگر نباید باشیم؟ بگذار جواب را از جای دیگر شروع کنم و آن را به موضوع این نوشته ربط دهم. اگر با مینیمالیزم (ساده‌زیستی) آشنا باشی ولی تصورت از آن‌یک نوع زندگی سخت است، ممکن است که دلیلش به وابستگی‌هایت برگردد. شاید با خودت بگویی...
