وقتی برای خویش؛ دیدار چهارم: چرا نمی‌توانیم باهم گفت‌وگو کنیم؟

برای اینکه بتوانیم به این پرسش پاسخ دهیم، بهتر است در ابتدا به تعریف مشترکی از گفت‌وگو برسیم.

گفت‌وگو نوعی از صحبت کردن است که در تعامل دو طرف شکل می‌گیرد. زمانی گوینده (گو) هستی و زمان دیگر شنونده دیگری (گفت). در انتخاب واژه گفت‌وگو، قدیمی‌ترها ظرافت خاصی خرج داده‌اند و تقدم و تأخر آن را رعایت کرده‌اند. همان‌طور که می‌بینی، پیشنهاد گفت‌وگو، ابتدا به شنیدن است تا صحبت کردن.

گفت‌وگو بیش ازآنچه برای صحبت کردن و بیان منظور باشد، برای بیان احساسات است. برای زمان‌هایی است که فضای امنی پیدا می‌کنی و می‌توانی حرفِ دلت را بزنی. چون در این شرایط آسیب‌پذیر هستی و ممکن است با نصیحت، پند و قضاوت روبرو شوی، ازاین‌رو بسیاری ترجیح می‌دهند که عطای گفت‌وگو را به لقایش ببخشند و خود را از گزند این‌گونه آسیب‌های روحی (که هرکسی کمابیش آن را تجربه کرده) دورنگه دارد.

گفت‌وگو  یکی دیگر از نیازهای انسان است که تنها با نوع عمیق و باکیفیتش برطرف یا غنی می‌شود. شاید تجربه کرده باشی که باکسی ساعت‌ها صحبت کنی ولی بازهم احساس کنی که شنیده نشده‌ای ولی در عوض لذتی را از چند دقیقه گفت‌وگو تجربه کرده باشی که گویی باری از رویت برداشته‌شده و احساس سبکی می‌کنی.

مقالهٔ مرتبط: گفت‌وگو، گفت و گو یا گفتگو؟ (تفاوت مفهوم بر اساس نوشتار)

در این جلسه از وقتی برای خویش، می‌خواهیم از موانعی که برایت در گفت‌وگو وجود دارد صحبت کنیم و هرکدام از تجربه‌های خوشایند و ناخوشایند یکدیگر بشنویم. در انتها پیشنهادهایی هم برای شکل دادن گفت‌وگو و راه‌هایی برای بهتر کردن کیفیت آن مطرح می‌شود.

آنچه این روزها مهم است و آنچه ما به آن نیاز داریم، گفت‌وگو است.

اینها تنها بخشی از پرسش‌هایی است که در این رویداد می‌توان به آن توجه کرد. پس تا می‌توانی با ذهن باز و با پرسش بیا.

تاریخ: ۲۶ دی ۱۳۹۹
زمان: ۱۷:۳۰ – ۱۹
مکان: آنلاین (Google Meet)

هزینهٔ ثبت نام در این رویداد براساس روش «هدیه محور» (Gift Economy) است. یعنی می‌توانی قیمت رویداد را خودت مشخص کنی. این روش هم برای من جالب است و هم برای حضور تو محدودیتی ایجاد نمی‌کند.