این روزها موضوع‌های ساده کردن زندگی یا همان مینیمالیسم داغ‌تر شده که هرچند ممکن است مانند هر موضوع داغ (ترند)، عمرش کوتاه باشد اما بد نیست که این فرصت را غنیمت شماریم و به عمق آن توجه کنیم. همچنین جدا از اخبار و آمارهای نگران‌کننده‌ای که هرروز از نابودی طبیعت می‌شنویم، لازم است که دست‌کم برای سلامت روح و ذهن خود، این موضوع را جدی بگیریم.
گمان می‌کنم موضوع مینیمالیسم از طراحی و معماری آمده و سپس به سبک زندگی راه پیداکرده است. همان تعریفی که بیشترمان آن را با اسکاندیناوی‌ها می‌شناسیمش. جالب است که آنها تعریفی از طراحی مینیمال دارند که می‌گویندگویند «آنقدر کم کن تا جایی که دیگر نشود چیزی را حذف کرد.» خلاصه این حرف می‌شود، تا جایی که ماهیت چیزی زیر سؤال نرود، بودنش ضروری نیست.
البته که ساده زیستن تنها در وسایل خلاصه نمی‌شود ولی ازآنجا آغاز می‌شود. خلوت کردن زندگی و کنترل ورودی‌های آن کمک بزرگی به سَبُک زندگی کردن و به طبع آن راحت زیستن و لذت بردن از اصل زندگی است.
من هم چند سالی است که بیشتر به ساده زیستی توجه می‌کنم و تأثیر آن را حس کرده‌ام که بخشی از تجربیاتم را در کتابچه «راهنمای کوتاه ساده زیستی» خلاصه کرده‌ام.
چند ماهی است که با پادکست «بهترین خودت شو» آشنا شده‌ام و شانس آن را داشتم تا در این سفر در استودیوی آنها حضور پیدا کنم و درباره مینیمالیسم صحبت کنیم. خلاصه صحبتمان تبدیل به پادکستی شد که در اینجا یا از طریق کانال تلگرامی خودشان قابل‌شنیدن است.
