گفت‌وگو از دو واژهٔ «گفت» و «گو» تشکیل‌شده که در آن، ابتدا به شنیدن دعوت می‌شود و سپس گفتن. گفت‌وگو تفاوت بسیاری با صحبت کردن، مذاکره و بحث دارد. گفت‌وگو تعامل دوطرفه است. در این روش هم شنونده‌ای و هم گوینده.
گفت‌وگو موضوع مشخص دارد، هدفمند و نتیجه دار است.
در این روزها که حال و احوال بامعنی انجام نمی‌شود، یاد یکی از افراد فامیل می‌افتم. ازاین‌جهت که او فقط می‌خواهد بشنود که خوبی و اوضاع کار هم روبه‌راه است. حتی اگر سرحال نباشی و از شرایط کار گلایه کنی، بازهم در انتهای جمله می‌گوید که «پس کار خوبه دیگه؟». من هم در تعجب پاسخ می‌دهم، بله!
مدتی است که با ChatGPT بازی می‌کنم و چند روزی است که چند تحقیق و مشورت را با آن انجام داده‌ام.
امروز به این فکر افتادم تا با سقراط صحبت کنم. از طریق نوشتهٔ زیر، دعوت کردم تا با سقراط صحبت کنم.
دراین‌بین چیزی که گاهی غمگینم می‌کند، رویکرد دیگران و گه گاهی خودم در مواجه با مسائل است. اینکه چطور دیگران و گاه خودمان در مقابله با مسائل، آن را نادیده می‌گیریم یا سعی می‌کنیم آن را کوچک کنیم یا نادیده‌اش بگیریم. آن‌طوری که برای من هم واضح است، این موضوع هم بخش بیرونی و هم درونی دارد. یعنی در بیشتر مواقع، سرخوردگی از در میان گذاشتن دردهایت با دیگران است ولی گاهی هم از سخت‌گیری خود آدم شکل می‌گیرد.
برای من هم کم پیش نیامده که وارد بحثی شوم که انتخاب نکرده باشم. بگومگوهای تکراری، دفاع از عقیده‌های شخصی و باور به درست بودنشان یا حتی مخالفت صرف با دیدگاه تو. دلایل این‌چنینی که لذت گفت‌وگو را از بین می‌برد. البته گاهی (و به انتخاب شخصی) این بحث‌های می‌تواند دلیل بر استحکام رابطه شود و البته آغازگر گفت‌وگوی شیرین دیگری شود.
اگر مدتی است که نوشته‌های من را دنبال میکنی، شاید متوجه جایگاه گفت‌وگو از دیدگاه من و اهمیت فراگیری این مهارت شده باشی. ولی اگر
واژهٔ «گفت‌وگو» صحیحترین نوع نوشتار (از میان انتخابهای گفت‌وگو، گفت و گو یا گفتگو) است که هم مورد تأیید ویراستاران است و هم پیشنهادشدهٔ انجمن
هفتهٔ گذشته، سومین کارگاه «چرا گفت‌وگو مهم است؟» را برگزار کردم. روند کارگاه برایم جالب بود ولی چند جایی بالا و پایین داشت. درجایی حتی
چند روز پیش در اینستاگرام، از ناشناسی پیغام گرفتم. چون از دوستانم نبود، باید ابتدا درخواست پیغامش را تأیید میکردم. از من خواسته بود تا
زمانی که کلمهٔ «داستانسرایی» را میشنوی، چه تصویری در ذهنت شکل می‌گیرد؟ ممکن است یکی از اینها بهدرستی یادآور داستانسرایی و قصهگویی باشد. مهارتی که
میگویند «چیزی در دلش نیست. ناراحت نشو!» و تو میمانی میان ناراحتی از رفتار او و حرفهای دلگرمکنندهٔ دیگران. اینزمانی است که بهنوعی از
آخرین صحبت لذت بخشی که به یاد داری، چه زمانی بود؟ چه ویژگیهایی داشت و چرا در ذهنت متمایز شده است؟ گاهی فرصتی فراهم می‌کنیم
در فکرم که راستش را بگویم یا اصلاً نگویم یا دروغ تحویلش دهم. سبکسنگین که می‌کنم، راستگویی در این شرایط کمکی نمیکند، از آنسو دروغ
هر نادانی می‌تواند انتقاد، شکایت یا کسی را محکوم کند. ولی برای درک کردن و گذشت، شخصیت و خویشتنداری لازم است. – دِیل کارنِگی در حال چَتکردن
یکی از نکات مهم که در گفت‌وگو، فهمیدن نوع مکالمه است. میتوان حس کرد که این نوع مکالمه برای دو طرف چطور خواهد بود. بهخصوص
چند روز پیش در استانبول دوستم، بورا را دیدم. او را از سال ۲۰۰۹ میشناسم. باهم در کارگاه «هنر میزبانی و گفت‌وگوی سازنده» آشنا شدیم. از همان
میخواهم با کسانی صحبتکنم که به مسائل توجهدارند و مایلاند تفاوت عمیقی ایجاد کنند.~مارک ویکتور هانسن وقتی میگوییم یا میشنویم «خوبم»، چه اطلاعاتی در این کلمه نهفته
دوست دارم گوش کنم. عمیق شنیدن دلیل یادگیری بسیاری در من شد. اغلب مردم گوش نمی‌کنند. – ارنست همینگوی ما به عنوان موجود اجتماعی، نیاز
ما در طی روز زمان طولانی را صرف برقراری ارتباط می‌کنیم. در واقع حدودا ۷۰درصد مواقع. به گفتهای که از نتیجه تحقیقات در این رابطه
ساخته شده با ❤ در تهران، ازمیر و ونکوور | ۱۳۹۳ - ۱۴۰۴
