آنچه دلیل حرکت و تلاشمان می‌شود و ما را به زندگی بامعنی هدایت می‌کند.
حتماً این جملهٔ معروف را شنیده‌ای که می‌گوید، «برای دوست داشتن دیگری، باید اول خودت را دوست داشته باشی.» فکر می‌کنی چرا این‌طور است؟ به نظرم چون دوست داشتن مانند سایر توانایی‌های فردی، یک مهارت است و شروع آن از طریق تمرین شخصی است. یعنی تا زمانی که توانایی دوست داشتن خودت را نداشته باشی، نمی‌توانی دیگری را دوست داشته باشی. بگذار مثالی بزنم...
اخیراً در فرآیند همکاری در مورد متفاوت با الگوی رفتاری مشابهی در خود روبرو شدم. معمولاً روال تصمیم‌گیری در من آهسته است و اغلب برای تصمیم‌های بزرگی نظیر همکاری، نیاز به چند روزی زمان برای هماهنگ شدن با آن دارم. در یک ماه گذشته نیز، روند تصمیم‌گیری نیز مشابه بود. در ابتدا مردد می‌شوم و سپس دلایل مثبتی به نفع انجامش پیدا می‌کنم. اما...
انسان کمال‌گراست. به همین دلیل تمایل ندارد در یک نقطه و برای مدت طولانی بماند. اگر هم به دلیلی ماند، نگاهش رو به آینده و رویکردش به حرکت است. همین رویهٔ انسان است که دلیل پیشرفت و در مواردی عقب‌گرد او شده است. نگاهی که مترادف به دست آوردن، کسب کردن و فاتح بودن است و او را راضی می‌کند. این‌گونه...
هرچند وقت یک‌بار، مفهوم «عنصر وجودی» برایم پررنگ می‌شود. مفهوم عنصر وجودی (Element) را آقای کن رابینسون مطرح کرده است. او سال‌هاست با افرادی مصاحبه می‌کند که عنصر وجودی‌شان را یافته‌اند و نتایج آن...
در روز با روش‌های مختلف با یکدیگر در تعاملیم. کار می‌کنیم، دادوستد داریم و از حال یکدیگر می‌پرسیم. اندکی خودآگاه و مابقی ناخودآگاه. بخش بزرگی ازآنچه رفتار ما را تشکیل می‌دهد، از ناخودآگاهمان سرچشمه می‌گیرد. آنجاست که ماهیت هر آنچه انجام می‌دهیم، سخن می‌گوییم و رفتار می‌کنیم، ساخته می‌شود. آیا شده کاری انجام دهی یا حرفی بزنی و سریع پشیمان شوی؟ یا پس‌ازآن متعجب شوی...
